Wekî her sal, merasîma "Zagrosane" îsal jî li Ciwanroyê hat lidarxistin. Ev çalakî her sal girêdana kevnar a di navbera gelê Kurdistanê û xwezayê de bi bîr tîne. Komek çalakvan û jîngehparêzan tovên darên berûyê li Parka "Mapris" a Ciwanroyê çandin û balkişandin ser pêwîstiya parastin û vegerandina daristanên Zagrosê. Beşdar dibêjin ku her çend piçûk be jî çandina van tovan hewldanek e, ji bo telafîkirina hin zirara ku li daristanên Zagrosê hatiye kirin, ku bi salan e qurbaniyên birîna zêde û agirên dubare ne. Çalakvana jîngehê Kubra Rostamzadeh a ji bajarê Şemşîr e, her sal beşdarî van merasîman dibe, wiha got: “Îro di Roja Zagrosane ya li Cavanro de, ez ji jinan dixwazim ku beşdarî bernameyên wiha bibin û hebûna xwe nîşan bidin. Mêr û jin ne cuda ne û divê em ji bo av û axa xwe bi hev re bixebitin. Ev tê wateya parastina xwezayê, jiyana me. Ez qet kîsikên plastîk, yên ku biyolojîkî nayên hilweşandin bikar naynim. Bi veqetandina bermayiyan, veşartina qalik û bermayiyên fêkiyan da ku ew bibin kompost û cuda hiştina bermayiyên plastîk û yên ne-biyodegradable. Ev ji hiştina wan a di xwezayê de û zirardayîna jîngehê pir çêtir e."
Jineke din a ciwan ku cilên gelêrî yên Kurdî li xwe kiribû, yek ji "çalakvanên jîngehê" yên di bernameyê de amade bû, bal kişand ser rola jinan a di veguhestina çanda jîngehê de û got:’’Em hemû dizanin ku ger dayîkek ji xwezayê hez bike, zarokê wê di heman rêyê de bidome. Ez bang li hemû jinan dikim ku zarokên xwe fêrî parastina xwezayê, piştgiriya xwezayê û hevaltiya xwezayê bikin û vê çandê li malê bidin destpêkirin." Sarveh ku yek ji jinên ciwan ên ku di merasîmê de amade bû û got:“Ez pir xemgîn im ku difikirim ku darek ku di 60 salan de mezin bûye ji bo berjewendiya hin kesan ewqas bi hêsanî tê tunekirin. Darên ku bi hêsanî di agir de dişewitin û dibin xwelî, bi salan digirin ku dîsa mezin bibin. Ev dar ne tenê çavkaniyek xwezayî ne; ew di heman demê de beşek ji çand û nasnameya gelê Kurd in, di domdariya Çiyayên Zagrosê de rolek bingehîn dilîzin."
NÛJINHA/SOMA KERÎMÎ/CIWANRO
