Ew ê êşa me bi aştiyê sivik bibe

Pêvajoya Aştî û Civaka Demokratîk a ku ji hêla Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan ve hat destpêkirin, pêşketinên dîrokî aniye Tirkiye û Kurdistanê. Piştî banga bidîmen a Abdullah Ocalan ku di 9'ê Tîrmehê de hat weşandin, Koma Aştî û Civaka Demokratîk di 11'ê Tîrmehê de li herêma Şikefta Casenê ya Silêmaniyê çekên xwe şewitandin. Dayikên Aştiyê yên ku beşdarî merasîmê bûn li ser pêvajoyê axivîn û banga pêkanîna bilez a aştiyê kirin. Nezahat Tekeyê hestên xwe yên der barê merasîma li Silêmaniyê de wiha vegot:"Dema ku gerîla ji derenceyan daketin xwarê, dilê min bi hêviyeke mezin tijî bû. Her kes meraq dikir, 'Ez meraq dikim gelo keça min an kurê min di nav wan de ye?' Ji ber ku dayik bêriya wêneyekî, dengekî dikin. Wê demê berxwedana Nesrînê hat bîra min. Di wê gavê de, axaftina ku min bi Nesrînê re li nexweşxaneyê kir ku wê xwe şewitand, hat bîra min. Min ji Nesrînê pirsî çima wê xwe şewitand. Wê ji min re got, 'Aştî ne ewqas hêsan e. Ji bo ku hin tişt biqewimin, yên din divê laşên xwe feda bikin. Ez ji bo aştiyê xwe feda dikim.' Û di wê gavê de, min ji xwe re got, 'Ew agirê ku di laşê te de dişewite dê vî şerî biqedîne. Ger aştî tê avakirin, divê her du alî gav bi gav werin ba hev. Divê dewlet jî gav biavêje. Divê rêya Îmraliyê were vekirin."

Kûdret Eryilmazê jî behsa merasîma şewitandina çekan kir û got:"Dema ku ew ji çiyê dadiketin xwarê, min hest kir ku min zarokên xwe dîtine. Bêhna ku ji wan dihat, heman bêhna ku ji zarokên min dihat bû. Platforma ku ew lê diaxivîn rast li ber rojê bû. Roj rasterast li ser wan dibiriqî. Em li rêza pêşîn rûniştibûn û li bendê bûn. Dema ku ew vegeriyan, min got, 'Ez ji bo bilindahî û bejna we qurban im. Tevî her tiştî, em dibêjin aştî. Bila yên mayî bigihên dayikên xwe. Aştî bi yek alî nayê bidestxistin. Divê du alî be. Çawa ku em tevî windakirina pişikên xwe jî hîn jî dibêjin aştî, divê dayikên leşker û polîsan jî di vê pêvajoyê de berpirsiyariyê bigirin ser xwe û vê xwînê rawestînin. Tenê dayik dikarin vê xwînê rawestînin."

MA/HEVAL ONKOL