Hişmendîya azadkirî, jîyana azadkirî!

Gelek pirs hene ku divê em wekî jin ji xwe bipirsin. Berî her tiştî, ez kî me û kê ez afirandim? Jinek ku wekî mirovek ji dayik dibe, paşê ji hêla zihniyetek zayendperest ve tê şekilkirin. Berî ku ew bi tevahî fêm bike ka ew çi ye, çarenûsa wê ji hêla mêrê ku celladê wê ye ve tê nivîsandin. Jinek ku nakok e, bê îrade ye, bêhiş e, û her tiştê ku tê ser rêya wê dike, nikare ji hilgirtina avê bo aşxaneya mêr wêdetir biçe. Çi qewimî ku jina ku jiyan bi xwe ye, niha yên din dijî ku ne ew in, ji jiyanê û xwe bêxeber in. Ev gav dê destpêkek baş be ji bo vekirina torên ku di hişê jinan de hatine hunandin.

Heqîqet; Peyveke mezin e. Meraqek ji bo her kesî ye. Armancek ku her kes bikar tîne lê pir kêm kes pê dizanin. Bi hezaran kesan ji bo evîna heqîqetê jiyana xwe xistine xeterê, rastî îşkenceyê hatine, lê dîsa jî dev ji evîna xwe ya rastiyê bernedane. Em hevalbendên wan kesan in ku bi qebûlkirina eslê mirovan, zimanê xwezayê, lerizîna baskê çûkê, evîn, sadeyî, ax û ruhanîbûnê wekî rastiyê, ketine ser rê. Em li kêleka wan kesan in ku li ser rê heval û alîkarên hevalên wan in. Em nûnerên heqîqetê û kedkarên rastîyê ne. Cihê ku jiyan lê digihîje jinan, cihê ku hêvî tov dide û bi axê re yek dibe û şitila wê vediguhere jiyanê ye. Em bi hişmendiya jinbûyînê, bi têkoşînê, ber bi siberojeke azad ve gav davêjin.

Bûyîna Jin, bi qasî ku di kesayetiya xwe de şerekî dijwar ê hebûnê dike, di rastiyê de dîroka xwîn û talanê, laşên bi kîmyewî, qirkirin, gundên wêrankirî, koçberiyên ku sembola windakirinê ne, serûbin dike. Jinbûyîn ev e ku mirov bi êşa mirovan a ku ji hêla hemî şerên nmerdî ve hatî afirandin re rû bi rû bimîne û bikaribe ji bo tolhildanê biqîre. Ji ber ku jiyan, ku hêjayî herikîna xwe ya azad e, her gav dixwaze bi wateyê were stendin. Berxwedan dikare jiyanê azad û watedar bike. Ji ber vê sedemê, jin, ku yekem bindest, yekem kole ye; navê din ê berxwedan û parastina jiyanê ne. Jin bi hezaran salan bi biryardariya tunekirina hemî koletiya ku bi têkçûna xwe pêşketiye, her tim di serhildanê de jiyaye. Jinbûyîn nasnameya herî kedkar, herî fedakar a şiyana hunandina dîrok, niha û pêşeroja ku hemû gelên bindest heq dikin, da ku bikaribin di têkoşîna azadiya zayenda xwe de bersiva xewnên zarokên xwe yên nezayî jî bidin, nîşan dide.

Kurd, gelên kevnar ên Rojhilata Navîn ên bi hezaran salan, îro ji perspektîfek nû ve hebûn û têkoşîna xwe dinirxînin. Di navenda vê veguherînê de paradîgmaya şoreşger heye ku Rêber Apo jê re dibêje "civaka demokratîk". Ev paradîgma rastiya Kurd ji mijarek siyasî vediguherîne têkoşînek piralî ji bo rizgariya civakî. Ev raman, ku ji çareseriyên kevneşopî yên dewlet-navendî wêdetir diçe, kûrahiya hişê Kurd bi hêza rizgarker a perspektîfa rizgariya jinan re dike yek. Ev paradîgmaya nû cihê hevdîtina hişê Kurd bi hişê jinan re di veguherîna civakî de, rola pêşeng û diyarker a jinan di vê pêvajoyê de û veguherînek mezin a civakî pêşbînî dike. Ev hevdîtin ne tenê ji bo Kurdan, lê ji bo hemî gelên bindest, bi taybetî jinan, deriyên jiyanek û têkoşînek nû vedike.

Li ser bingeha çanda xwedawendê û sererastkirina girêdanên wê yên xurt, jin û dîrok karîbûn werin ba hev. Ji ber vê yekê tevahiya cîhan ji wê ditirse. Di heman demê de, tevahiya cîhan ber bi wê ve diçe. Wê demê divê em hem azadiya xwe û hem jî ya civak û welatê xwe misoger bikin. Ev berpirsiyariya me ye. Me got ku ji bo dîrokê, mîna porê jinan têl bi bidirûn. Porê dirêj, zindî, rengîn û bêhna ezmûnê. Jin herî kedkar û xwedîyên porê dîrokê ne. Ji ber ku wê tovê yekem, peyva yekem (jin jiyan), prensîba yekem dît û civakîbûn bi wê dest pê kir û dewam dike…