- Kanay wiha balê dikêşe ser çandiniya endustriyî ya Baxçeyên Hewselê, “Heger wisa here dê baxçeyên piçûk nemînin û Hewsel tev bibe perçeyek. Ev çandiniya garis li gor min mirina baxçeyên Hewselê ye. Ji bo mîrateya dinyayê divê ev baxçe werin parastin.”
ARDÎN DÎREN
Gava mirov dibêje Amed bê guman Baxçeyên Hewselê û Geliyê Dîcleyê tê bîra mirovan. Ev baxçeyên piçûk û xweşik yên xwezayî çend hezar sal in li ber xwe didin û bûne nîşaneya çand û dîroka Kurdistanê. Bi sedan cureyên çûk û ajalan li van baxçeyan hatine dîtin. Her wiha di warê hilberîneriyê de jî erdeke bi xêr û bereket e û heya salên 1960’î jî bi tena serê xwe têra bajêr kirine û bajêr xwedî kirine. Di sala 2015’an de ji ber van taybetmendiyên xwe Baxçeyên Hewselê kete lîsteya UNESCO’yê û êdî tenê ne mîrateya Kurdistanê, her wiha ew mîrateya dinyayê ne. Lê van çend salên dawiyê çi bi destê kesên rantxwir û çi jî bi destê xwediyên baxçeyan, xwezaya van baxçeyan ji holê radibe û her diçe di bin bandora çandiniya endustriyî de dimîne.